Burrito's

We zitten de laatste tijd met een dilemma: Lief heeft regelmatig last van zijn maag. Dit betekent dat hij graag vroeg wil eten, zodat het eten genoeg tijd heeft om te zakken. Dan kan hij beter slapen, en omdat hij toch elke ochtend heel vroeg op moet is dat wel zo prettig.
Nou gaan iedere dag overwerken en vroeg eten meestal niet goed samen. Vandaar dat ik gisteren, na een makkelijke, snelle Tortellini nog een keer de keuken in gedoken ben om het eten voor vanavond voor te bereiden. De onderstaande hoeveelheid is voldoende voor 4 personen. Ik vries de helft van de vulling in. Die warm ik later weer op en vul dan de tortilla's. Als de vulling al warm is hoeft het gerecht namelijk maar kort in de oven om de kaas te laten smelten. Kort in de oven -- dat is een goede zaak in de snelle keuken!
De hoeveelheid gehakt hier is vrij laag, aan de ene kant vanwege Lief's maag, maar aan de andere kant omdat de bonen en de kaas natuurlijk ook de nodige eiwitten leveren, en meer gehakt is gewoon niet nodig.

Voor 4 personen:
250 gr gehakt
2 uien, gesnipperd
1 paprika, in blokjes
1 blikje mais
1 blik kidneybonen, liefst in chilisaus
1 blikje tomatenpuree, 'doppio concentrato', en een blikje vol water
bouillonblokje, verkruimeld
chilikruiden naar smaak
8 medium tortilla's
100 gr geraspte kaas

Fruit het gehakt. Bak als het gehakt licht aangebruind is de ui even mee, daarna ook de paprika. Voeg de mais, kidneybonen, tomatenpuree en het blikje water toe en laat het geheel even doorwarmen. Maak op smaak met chilikruiden en een bouillonblokje.
Verdeel de vulling over de tortilla's. Vroeger maakte ik rolletjes, tegenwoordig vouw ik ze op tot een soort envelopjes. Leg ze met de naad naar beneden in een ovenschaal (4 envelopjes passen mooi in een standaard glazen lasagnaschaal) en strooi er kaas naar smaak overheen. Zet even onder de grill tot de kaas is gesmolten, of in een voorverwarmde oven als je geen grill hebt.

Twee burrito's per persoon zijn voldoende voor ons, maar grote eters waarderen misschien nog een salade erbij, of een schaaltje verse guacamole. Verstandige mensen vergeten ook niet een foto te maken voor hun weblog...

update: een paar dagen later proberen ze het goed te maken...

Tortellini con Tre Pi

Vandaag maar weer eens een recept uit de snelle keuken. Alles in een pan, dus ook nog eens makkelijk in de afwas.
De naam van de saus, Tre Pi, komt van het feit dat de drie ingredienten allemaal met een P beginnen: panna, pepe en pesto. Er is ook nog een 'grote broer' van deze saus, Cinque Pi, met panna, pommodori, pepe, parmigiano en prezzemolo. Een heerlijke vegetarische saus, die zullen we binnenkort eens op het menu zetten.

Een volle zak tortellini is wat te veel voor ons samen, maar wat over blijft kan mooi mee in het lunchtrommeltje, want koud is dit ook heerlijk. Dan roer ik er nog wel een paar eetlepels kookwater extra door.

Voor 2-3 personen
1 zak tortellini (koelvers)
1 klein bekertje zure room (125 ml)
flinke hoeveelheid peper
2 volle tl pesto
ca 100 ml kookwater

Breng een grote pan water aan de kook. Bedenk je dat tortellini graag drijven, doe de pan dus niet te vol. Zout het water als het kookt. En dan bedoel ik goed zouten, niet drie keer schudden met het zoutvaatje. Gewoon een klein theelepeltje zoutkristallen.
Kook de tortellini tot ze gaar zijn. Let niet op de kooktijd op de verpakking, maar proef er regelmatig eentje. Als ze bijna klaar zijn, schep dan een flinke soeplepel kookvocht in een schaaltje. Hiervan heb je ca 100 ml nodig, ik vul altijd het bekertje van de zure room (ongeveer). Klop dit door de zure room. Ja het is dun, maar de pasta slurpt straks weer veel op!
Als de tortellini gaar zijn, giet ze dan af en roer er het roommengsel door.
Wij aten hierbij een frisse salade.

Lunchtrommel - aardappelsalade met bietjes

Onder al die reepjes kalkoen (makkelijke bakjes bij de Lidl) is het moeilijk te zien, maar daar verschuilt zich een heerlijke aardappelsalade die ik gisteren gemaakt heb van wat overgebleven aardappel. voor de volledigheid hieronder nog een keer het recept. De hoeveelheid mosterd mag iets meer dan ik gedaan had, vandaar dat ik hier nu 1-2 tl vermeld.
Erbij 1/4 watermeloen en een bakje yoghurt met appel.

Voor 2 porties:
bedje salade
wat overgebleven aardappeltjes, ca 3-4 stukjes
plakjes biet uit pot
2 el yoghurt
1 el mayo
1-2 tl mosterd
snufje zout
bosje bieslook

Meng de yoghurt, mayo en mosterd en maal er ook een snufje zout door. Snijd de aardappel (liefst nog warm) in blokjes en roer deze door de dressing. Voeg dan de in blokjes gesneden biet toe. Een klein stukje appel in blokjes zou er ook lekker door smaken, of een fijngesneden augurkje.
Snipper de bieslook en roer die door de salade. Het is het lekkerste om de salade een tijdje op smaak te laten komen. Zelf neem ik altijd een klein koeltasje met twee koelelementjes mee, zodat de salade lekker knapperig blijft en de yoghurt lekker fris.

Kippenpootje met 'sju'

Gisteravond heb ik een pannetje kippenpootjes gestoofd met wat kruiderij en knoflook. Een deel ingevroren voor later, en een ander deel in een pannetje in de koelkast. Vanavond hoefde ik dus alleen maar aardappeltjes te koken en een pannetje spercieboontjes maken. Ouderwets hollands, dat maak ik niet meer vaak. Maar zo nu en dan is t erg lekker.
Geen foto's, maar ik denk dat iedereen zich wel een gestoofd kippenpootje kan voorstellen.
De overgebleven aardappeltjes heb ik in blokjes gesneden en met de overgebleven bietjes van laatst een makkelijke aardappelsalade gemaakt voor in het lunchtrommeltje. Dressing: 2 el yoghurt, 1 el mayo, tl mosterd, snufje zout en een bosje bieslook. Door de warme, in kleine blokjes gesneden aardappeltjes roeren en later de bietjes er, ook in blokjes gesneden, doorheen.

Salade met warme brie en frambozendressing

Dit is een combinatie die al een tijdje in mijn hoofd zat, zonder dat ik echt recept ervan had om uit te proberen. In het weekend dus een mooie kans om uit te proberen. Voor de dressing heb ik staan twijfelen tussen balsamico en appelazijn. Uiteindelijk heb ik voor de laatste gekozen omdat mij jam ook gezoet was met appelsap (st. Dalfour). Geslaagde combo!

voor 2 personen:
1 zak rucola
hart van een krop botersla
plakjes gekookte biet
(knoflook)stokbrood
1 punt brie, niet al te rijp
2 el frambozenjam
appelazijn
olie
2 handjes walnoten

Verwarm de oven voor en bak hierin het stokbrood.
Scheur de botersla in stukken en was ze samen met de rucola. Verdeel over twee borden.
Verdeel de plakjes biet over de salade.
Snijd de brie horizontaal door midden en maal er wat verse peper overheen. Leg de brie de laatste twee minuten bij het stokbrood in de oven, ik gebruikte hiervoor een siliconen matje om het eventuele uitlopen op te vangen.
Klop ondertussen een dressing van de frambozenjam met de appelazijn en olie.
Schep de warme brie op de salade en verdeel de dressing erover. Garneer met de walnoten en serveer het met het knoflookstokbrood.

Rampdag en Koelkastplunderen

Na een lange, lange dag waarop we allemaal extra hard moesten werken omdat een collega ziek geworden is, was ik blij om in de auto te kunnen stappen en naar huis te rijden. Bij het wegrijden maakte hij een raar geluid, en het einde van het verhaaltje was dat ik bijna 2 uur op de wegenwacht heb staan wachten. Maandag naar de garage dus, want het kon niet ter plekke verholpen worden.
Het was pas ver na achten toen ik thuis kwam. In een stil huis ook nog, want Lief is de komende weken op cursus iedere donderdag. Eigenlijk was mijn plan om nog even de winkel in te duiken voor wat vers groenvoer voor 's avonds en om de volgende ochten het lunchtrommeltje te vullen, maar die vlieger ging niet meer op. Het werd een kwestie van koelkastplunderen en creatief zijn, wat soms verrassende ideeen op kan leveren. Mijn maaltje van vanavond is een sobere mini-variant van de kip met gorgonzola, en uiteindelijk was ik zeker niet ontevreden.

Voor 1 persoon:
2-3 aardappeltjes
1 kipfilet, in dikke repen gesneden
4-5 plakken gerookte ham
potje rode bieten
tartaretesaus

Prik de aardappeltjes rondom in met een vork of cocktaiprikker. Leg ze ca 10 min in de magnetron, draai halverwege om. Dit is een hele snelle manier om aardappeltjes te poffen.
Snijd de kipfilet in 4 of 5 dikke repen, en wikkel iedere reep in een lapje ham. Zout en peper niet nodig. Bak ze in een scheutje olijfolie zachtjes gaar.
Als de aardappeltjes klaar zijn kun je de schilletjes eraf trekken en ze zo serveren. Ik vond mezelf echter zo zielig dat ik wel wat lekkerders verdiend had. De aardappeltjes heb ik in partjes gesneden en in het achtergebleven bakvet van de kiprolletjes gebakken, met een extra scheutje boter.
Aan houdbaar groenvoer had ik in de kast: een potje spercieboontjes, een potje bietenplakjes en een potje witte bonen in tomatensaus. Het zijn de bieten geworden.
Voor erbij een flinke lepel tartaresaus, all met al een goed bordje 'comfort food'.

Pakjeseten: Kip Tandoori van Knorr

Een collega op vakantie, de andere ziek. Dan nog een paar grote escalaties op het werk en je weet het wel weer: vergeet het maak qua op tijd thuis zijn. Lief heeft er echter de schouders onder gezet en heeft mij verzekerd dat hij alles wel zou regelen. Gek genoeg moet ik daar nog steeds aan wennen, een man die uit zichzelf meehelpt in huis. Ik ben grondig verpest.
Lief weet goed dat ik in Engeland altijd graag indiaas at, dus hij heeft een pak Kip Tandoori van Knorr gehaald.
De hoeveelheid zou genoeg moeten zijn voor 2-3 personen. Dat geloof ik goed, voor ons was het ruim voldoende. Van de rijst hadden we hooguit de helft op, en de saus was ook aan de ruime kant. Over die saus had Lief overigens nog wel wat klachten, die had volgens hem last van 'bindingsangst'.
Voor erbij een frisse komkommerraita.

Algemeen oordeel: niet slecht, maar het is geen kip tandoori.

Lunchtrommel - witlofsalade met kaas en appel

In het lunchtasje vandaag: Witlofsalade met appel.
1/2 stronk witlof (of 1 kleine)
1/2 appel, in blokjes,
blokjes kaas,
klein handje rozijntjes
bieslook
dressing: mayonaise los geklopt met wat appelazijn en een scheut troebel appelsap (bijv. Flevohof)

Voor tussendoor een mango in blokjes, een nectarine en een bakje griekse yoghurt met honing.

Gevulde paprika

Het leuke van nieuwe collega's is dat je ook weer nieuwe recepten kunt uitwisselen. Van mijn nieuwe collega Any uit Roemenie kreeg ik een recept voor gevulde paprika's. Of nouja, een recept... meer een serie aanwijzingen. De werkwijze voor haar gevulde paprika's is als volgt:

voor 3-4 personen:
2 flinke uien, gesnipperd
2-3 tenen knoflook
1 kopje rijst, gewassen
pakje gezeefde tomaten
1 bouillonblokje
oregano
500 gr gehakt
2 eieren
zout en peper
geraspte kaas
6 paprika's

Fruit de uien aan en laat de knoflook ook kort even meefruiten. Doe de rijst, gezeefde tomaten, bouillonblokje en oregano erbij en laat het aan de kook komen. Laat de rijst zacht pruttelen tot deze gaar is, voeg evt. water toe indien nodig. Ik had ruim een kopje nodig. Zorg dat de rijst op het laatst redelijk droog gekookt is. (die van mij was misschien nog wat te vochtig)
Laat het geheel wat afkoelen en meng het gehakt en de eieren er door. Er kan ook nog wat kaas door de vulling, maar dit is niet nodig. Evt. nog op smaak maken met zout en peper.
Snijd de kapjes van de paprika's af en haal het hart er uit. Vul ze met het gehaktmengsel en bestrooi ze met nog wat geraspte kaas. Volgens Any moeten ze nu circa 45 min in de oven op 180 graden, maar dat kan ook de volgende dag. Ik heb ze tot hier gisteren al voorbereid.

Glorieus stonden ze vanavond in de oven. Voor erbij had ik een knoflookstokbroodje gebakken, en een yoghurt-zure room sausje met verse kruiden gemaakt. Alles stond al klaar voor de foto. Toen de paprika's iets van 50 minuten in de oven hadden gestaan heb ik ze eruit gehaald. Het plan was om een mooie foto te maken met een hele en een halve paprika op een bordje.
Bij het doorsnijden bleek echter de vulling binnenin nog lang niet gaar was. Omdat het gehakt er rauw in gaat vind ik dat toch maar een eng idee. Ik heb dus besloten om alle paprika's doormidden te snijden en ze op hun rugje in een grotere ovenschaal te leggen. Zo hebben ze nog een minuutje of 15 in de oven gestaan, tot dat de vulling helemaal gaar was.*

Het stokbroodje hadden we inmiddels al verorberd, maar het zure-room sausje was erg lekker bij de paprika. Volgende keer ga ik een paar aanpassingen doen: zorgen dat de rijst wat droger is, en de paprika al meteen halveren en zo vullen. Dan is de vulling denk ik toch wat eerder gaar. En bovendien kan er dan ook meer kaas op volgens mij!

*hongerig als we waren hebben we ook niet meer de tijd genomen om een foto te maken. Maar deze gaat in de herhaling, dus gewoon nog even geduld voor de foto.

Tagliatelle met tomatengehaktsaus

Mijn opa en oma noemen het stug tomatengehaktsaus, want bolgonesesaus, vinden ze, is iets heel anders. Ter ere van hen blijf ik dat ook zeggen. Ik was van plan snel even een linkje te zetten naar de vorige keer dat ik dit gemaakt had, maar wat blijkt: het staat nog niet op het web! Schande. En ook ongelofelijk dat ik schijnbaar al zo lang geen spaghetti meer gegeten heb. Want eigenlijk was het plan spaghetti te maken, maar de hoeveelheid die ik nog heb liggen blijkt te weinig voor ons tweetjes. Tagliatelle to the rescue dus. Maar met spathetti is 't toch lekkerder hoor.

Naar goed voorbeeld van opa en oma maak ik altijd een hele grote pan saus, die ik dan in tweepersoons porties invries. In platte pakketjes in van die makkelijke druk-en-sluitzakjes, dan ontdooien ze lekker snel.

Voor een grote pan vol:
600 g gehakt
6-8 uien (gewoon lekker veel)
6-8 tenen knoflook (ditto)
2 blikken gepelde tomaten
2 pakjes gezeefde tomaten
4 blikjes tomatenpuree 'doppio concentrato'
1 flink glas rode wijn
3 runderbouillonblokjes
oregano
1 tl suiker
mespunt kaneel
worchestershiresaus
zout en peper

Rul het gehakt in de grootste pan die je hebt. Fruit dan de uien mee tot ze glazig zijn, en ook kort de knoflook. Voeg de tomaten uit blikjes en pakjes toe, en roer de rode wijn er door. Verkruimel de bouillonblokjes in de saus en doe er een flinke hoeveelheid oregano door, en de mespunt kaneel. De kaneel haalt de smaak van de tomaten op, en bij kleine hoeveelheden zul je hem niet proeven. Dit is het geheim van Oma's saus!
Laat de saus dan zo lang mogelijk op een zo klein mogelijk vuurtje zacht pruttelen. Maak hem op smaak met een klein beetje suiker (indien nodig, afhankelijk van de zuurgraad van tomaten en wijn) en worchestershiresaus. Maal er flink veel peper over en evt. nog wat zout.

Kook de pasta al denkte en meng ze met de gewenste hoeveelheid saus. In Italie komt altijd een gemengde schaal pasta op tafel en wordt niet zoals vaak hier in Nederland de saus pas op het bord over de pasta geschept.

Sticky ribs

Een tijdje geleden hadden we het er al over: nu de tuin een beetje klaar is moeten we toch eens een barbecue kopen. Niet zo'n rottig klein gevalletje waarbij je steeds door de knieen moet, maar lekker eentje op pootjes zodat we a staande kunnen kokkerellen in de tuin. Lief heeft een voorkeur voor een 'echte', met houtskool. Ik zou een gasbarbecue ook prima vinden, maar soms moet je toegeven he.
We kwamen dit weekend 'toevallig' langs de intratuin (ik had nog wat plantjes nodig voor in de voortuin) en we hebben daar nog even gekeken naar het barbecue-assortiment. Wat een bakbeesten allemaal tegenwoordig! Genoeg voor een barbecue met de hele straat, maar voor ons tweetjes net iets te groot. De kleinere die ze hadden staan waren ofwel zo wankel dat ik het niet zou aandruven om daar een vuurtje in te stoken, ofwel zo duur (weber) dat het niet leuk meer is. Tenminste, ik vind bijna 170 euro ietsjes te veel voor die paar keer dat we m zullen gebruiken.

Gelukkig kunnen de spareribjes van vanavond ook heel goed binnenshuis bereid worden. Ik heb echt een heerlijk recept waarbij de ribjes in de oven gerookt worden boven thee, maar ik bezit momenteel geen braadsle-met-rekje die groot genoeg is om dit trucje uit te halen. Gelukig kun je met een lekkere marinade ook veel goed maken, bijvoorbeeld met de goeie ouderwetse sticky-rib-marinade. En zelfs als je vergeet de ribbetjes te marineren dan kun je het met een aantal keer bestrijken tijdens het bakken wel goed maken, zoals wij dit keer deden.

Voor 2 personen:
ergens tussen de 600 en 800 gr spareribs, aan elkaar laten zitten
gelijke hoeveelheden honing, ketjap, zoete chilisaus en ketchup. In plaats van ketchup is barbecuesaus ook lekker.
aardappelsalade
coleslaw met wortel en appel

Begin de ribbetjes met de bolle kant naar beneden te bakken of te grillen. Smeer een laagje marinade in de holle kant. Draai de ribbetjes regelmatig om en bestrijk dan de bovenliggende kant meteen met marinade.
Snijd op het laatst de ribbetjes los en besmeer ook de zijkanten met marinade. Laat ze kort nog aan beide kanten bakken en serveer ze met aardappelsalade en coleslaw. De zoete smaak van de appel in de coleslaw combineert goed bij de plakkerige spareribs.

Lieve Lief

Kanjer Lief heeft vandaag goed zijn best gedaan, en aan de hand van mijn eerder gepubliceerde wrap-recept voor het eten gezorgd vandaag. Woeha, wat een man!

Noodplan

Heel goed dat we een noodplan hadden opgesteld, want door een computerfout heb ik vanaf vandaag bergen werk. Ik was al iedere dag aan het overwerken, maar vanaf nu wordt het nog erger.
Vanavond was het pas kwart voor zeven toen ik mijn computer uitzette, en als je bedenkt dat ik om acht uur begin is dat best wel lang. Gelukkig heeft Lief snel de oven aangezet en daar een bak kant-en-klare lasagna in geschoven. Op zo'n moment is dat toch echt heerlijk.

Pizza met gegrillde courgette

Een gerecht waarin mijn twee lievelings-gadgets gebruikt worden, ideaal! En geheel huisgemaakt, even geen pakjes meer voor mij. De grillpan is een essentieel onderdeel in dit recept. Mijn andere gadget, de pizza-steen, is natuurlijk niet per se nodig. Een gewone bakplaat werk ook, maar een pizzasteen zorgt wel voor een veel lekkerder bodem.

Pizzadeeg maak ik vaak in grote hoeveelheden (in een verhouding 500 gr bloem, 300 ml water, zakje instantgist, tl zout en 2 el olie). Wat ik niet gebruik olie ik lichtjes in en dat gaat in een druk-en-sluit-zakje in de diepvries. 's ochtends in de koelkast leggen om te ontdooien en wat te rijzen, en klaar is kees. Heb je 's avonds zo een heerlijke pizza op tafel staan.

Verder heb je nodig voor 2 personen:
1 courgette
2 tenen knoflook
2 el olie
1/2 potje zure room
verse oregano, of uit een potje
1 flinke ui, in ringen
4-5 kleine tomaatjes, in vieren
gorgonzola of andere kaas naar smaak

Snijd de courgette in plakken van krap 1/2 cm dik. Rasp de knoflook, of maak hem op ander manier fijn, en meng met de olie. Bestrijk een kant van de courgette met de knoflookolie en maal of strooi er wat zout overheen. Bak de courgetteplakjes met de olie-kant naar beneden in de grillpan totdat er mooie streepjes zijn ontstaan. Kwast ondertussen olie op de andere kant en maal ook daar wat zout overheen. Laat de courgette uitlekken op wat keukenpapier. (op dit punt bestrooien met oregano en oprollen en je hebt een heerlijk borrelhapje)
Roer wat van de knoflook-prut uit de olie door de zure room en maak ook deze op smaak met een snufje zout en ruim peper. Smeer de zure room uit over de pizzabodem en strooi er de oregano overheen. Beleg deze dan met de gebakken courgette, ringen ui en stukjes tomaat.
Verdeel de gorgonzola in brokjes, of rasp de kaas als je een harde kaas gekozen hebt. Verdeel dit over de pizza en bak deze op de hete pizzasteen in een zo heet mogelijk voorverwaarmde oven, totdat het deeg gaar is en de kaas mooi gesmolgen.
Daarna eerlijk delen!

Moksi Alesi

Dit gerecht heeft een korte inleiding nodig. Ik was namelijk alweer een hele tijd geleden in de supermarkt voor een pakje rijst toen er een aanbieding 2 halen, 1 betalen was. Dat tweede pakje heb ik dus ook maar meegenomen, en omdat het toch gratis was koos ik iets dat ik normaliter niet zou nemen: Lassi gekruid en wel Moksi Alesi. Mijn oppasmoeder was getrouwd met een surinamer en zij kookte altijd heerlijke moksi voor ons, dus daar had ik wel weer eens zin in.
Heel wat maanden heeft het pakje in de kast gestaan, maar omdat ik nou eenmaal geen pakjesmens ben kwam het er maar niet van om het te maken. De kip die we dit weekend nodig hadden voor de kip met gorgonzola zat met drie in een schaaltje, dus die ene overgebleven kipfilet was ideaal om te gebruiken voor Moksi alesi. Hoog tijd om het pakje eindelijk eens uit te gaan proberen dus!
Naast de kipfilet gaat er ook nog een bakje spekjes in (ter vervanging van het surinaamse zoutvlees denk ik) en volgens recept voor 2-3 personen 250 gr. spercieboontjes en een uitje.
Ik heb de hoeveelheid groente iets opgevoerd naar 350 gr boontjes en een hele hele flinke ui.
Al tijdens bereiding vond ik het errrrg veel rijst voor ons tweetjes, dus ik heb al een deel niet in de pan gedaan. Maar nog steeds was het veels te veel rijst voor ons tweetjes bleek achteraf.
Ik vond het geheel helemaal niet smaken zoals ik me kan herinneren van de Moksi van vroeger, dus ik heb een flinke schep surinaamse kerrie door de kip gedaan. Voor erbij ook nog maar wat pindasaus en ach... we hebben gegeten. Lekker was anders.
Zo nu en dan probeer je het weer eens, maar het blijkt wel weer: voor mij echt geen pakjes meer!

Kip met gorgonzola

Zoals waarschijnlijk al bekend bij de vaste lezers hebben wij vrijdag weer genoten van kip en salade. Ik was van plan een lekkere kip in braadzak te maken en alles ging ook goed, ik was mooi op tijd klaar met het werk. Maar dan zul je net zien: ik was de computer al aan het afsluiten en toen ging de telefoon, grote problemen in Engeland. Alsof ik daar op vrijdagavond kwart voor vijf nog wat aan kan doen. Maar met rondbellen en regelen ben ik toch nog een uur bezig geweest, dus van op tijd thuis zijn was weer eens geen sprake. Om dan ook nog eens een hele tijd te gaan wachten op de kip was me iets te erg, dus we hebben ons beholpen met kippenvleugeltjes. Zo klaar en ook heerlijk!

Vandaag hebben we genoten van kip met gorgonzola, iets dat het ook altijd goed doet als er visite is. Als ik niet zeker ben van de blauwe-kaas-verdraagzaamheid van mijn visite doe ik altijd half-half gorgonzola en gewone geraspte kaas. Tot nu toe vindt iedereen het heerlijk, ook mensen die claimen niet van blauwe kaas te houden. Gorgonzola is dan ook een van de mildere blauwe kazen volgens mij.

Voor 2 personen:
2 kipfilets
gorgonzola
4 plakken gerookte ham, bijv. Coburger.
klontje boter

Maak een zakje in de kipfilets en prop deze zo vol mogelijk met gorgonzola, maar wel zo dat het zakje nog goed sluit. Dit zorgt voor een minimale lek-kans.
Omwikkel de kipfilet met twee plakjes gerookte ham. Zout en peper is niet nodig, de kaas en de ham geven genoeg smaak.
Smelt een lekkere klot tboter in een (tefal) pan. Als de boter goed warm is kunnen de kipfilets er in, met de naad van het buitenste lapje ham naar beneden (schroeit vast, geen prikkertjes nodig). Draai het vuur lager en bak de kipfilets al draaiend mooi bruin, ik reken altijd een ruime 15 minuten.

Wij aten ze met aardappelbolletjes uit de oven en broccoli met verse nootmuskaat erover. Soms kan heel simpel erg lekker zijn! Zoals de foto laat zien hadden we op het laatst toch nog een kleine kaas-lekkage, maar die bleef minimaal.

Appel-toffee-custard

Ik had gisteren al balletjes gedraaid en gebakken voor vandaag, dus ik had het lekker makkelijk. Maar goed ook, want een collega'tje kon plotseling niet opgehaald worden door haar man, dus ze heeft met ons meegegeten. Een half pond gehakt levert voor ons tweetjes toch een ruime hoeveelheid balletjes, dus ik dacht dat ik er met een toetje na wel een fatsoenlijke maaltijd voor drie van kon maken.
Verder heb ik gewoon de gehaktballetjes met pindasaus gemaakt zoals ze laatst ook op het menu stonden. Met iets kleinere balletjes trouwens dit keer. We hebben nog snel een stronkje broccoli bijgehaald om de hoeveelheid groenten op peil te brengen. Toch wel makkelijk hoor, een supermarkt om de hoek!
Als toetje had ik met dit regenachtige weer wel zin in wat warms. Appelcrumble was ook een optie geweest, maar uiteindelijk kozen we voor appel-toffee-custard. Dit is een heel rijk toetje, waar je geen veel te grote porties van moet eten. Maar wel lekker!

Appel-toffee-custard, voor 3-4 personen
2 frisse appels
30-40 gr boter
3-4 el suiker
3 dessertlepels custardpoeder
1/2 liter melk

Snijd de appels in stukjes en bak ze in de boter, liefst in een ruime pan zodat alles in een laagje ligt. Strooi de suiker er bij en blijf roeren. Het sap trekt uit de appel, houd het vuur hoog zodat de appel niet gaat staan koken. Op een gegeven moment begint de toffe te carameliseren. Blijf roeren totdat het meeste appelvocht verdampt is en er een mooi caramelkleurig laagje om de appelstukjes zit.
Meng de custardpoeder met de melk en giet het geheel bij de appelstukjes. Breng al roerend aan de kook en verdeel over schaaltjes als de custard is ingedikt.

Zo'n gezellig onverwacht etentje ga je niet verstoren door overal met je camera tussendoor te zwieren, maar ik beloof dat ik er geen gewoonte van zal maken!

Luie woensdag

Weer laat geworden op het werk vandaag, en ik moest nog naar de dierenwinkel en nog brood kopen. Gelukkig wist ik dat er thuis iets makkelijks op me lag te wachten: een zak gnocchi in de diepvries. In het kader van het noodrantsoen-als-het-laat-wordt-plan wou ik die graag een keer uitproberen.
Gnocchi met tomatengehaktsaus was een van de lievelingsgerechten van mijn opa, en het stond bij opa en oma dus vaak op tafel. Ik heb trouwens tijden lang gedacht dat het spul njokkie heet ;-). Zelf heb ik ook regelmatig lekkere bolletjes zitten draaien van aardappeldeeg, maar voor doordeweeks is dat wat te veel werk. Ik heb ook wel eens geprobeerd een portie ongekookt in te vriezen maar dan heb je een grote plakzooi als je de boel ontdooit. Die zijn ongegeten de vuilnisbak ingegaan!
Ik heb ze vroeger wel eens kant-en-klaar bij de AH gekocht, maar als ik hier al naar de appie ga is het meestal de kleine en daar hebben ze ze niet. 'Kijken of de grote albert heijn gnocchi heeft' staat wel op mijn 'te doen lijstje' maar daar denk ik meestal pas aan als ik weer thuis ben. Zo gaan die zaken he.

Wat schetst dus mijn verbazing als ik bij de Lidl in de diepvries een zak gnocchi zie liggen. Die moet ik proberen! Er zit al een tomaten-mozzarellasausje bij, maar om nostalgische redenen wil ik er graag gehakt bij. Ook een bakje gehakt mee dus. Dat heeft ten slotte een 9,9 gekregen in de AD gehakt-test, dus dat probeer ik ook meteen eens uit.

De ene helft van het gehakt heb ik rulgebakken voor vandaag, van de andere helft heb ik met ei, beschuitje, flink veel ketjap, wat chilipeper en ach, voor de verandering eens een lepel pindakaas erdoor balletjes gedraaid voor morgen. (raar gevoel trouwens, om die pindakaas erdoor te kneden...)
De gnocchi heb ik volgens aanwijzingen op de verpakking klaargemaakt, inclusief het toevoegen van 50 cc water. Iets te nat naar mijn smaak! Ik heb op een gegeven moment de gnocchi maar uit de pan geschept en het resterende sausje heftig ingekookt. Wat extra oregano erdoor, en laat ik de teen knoflook die ik met het gehakt heb meegefruit ook niet vergeten te vermelden! Volgende keer zou ik het denk ik proberen zonder dat extra toegevoegde water, maar verder moet ik zeggen: we hebben heerlijk gegeten!
Alleen had ik zo'n trek dat ik niet de tijd heb genomen om een foto te maken. Volgende keer beter!

nu nog dubben over de categorie waar ik dit in ga zetten... is gnocchi nou pasta of niet....

Wraps met kip 2

Er was nog een half zakje fajitakruiden over en de wraps met kip van twee weken terug waren wel goed bevallen, dus we hebben ze nog maar eens in de herhaling gedaan. Dit keer heb ik de fajitakruiden aangemaakt met ca. 2 el olie en daar de kip in gemarineerd. Het was namelijk hoog tijd om mijn nieuwe grillplaat uit te proberen. Bezoekers van de Lidl zullen hem misschien herkennen.
Ik heb toen ik in Engeland woonde een heel duur gietijzeren geval uit een sjieke kookwinkel gehad, maar het was zwaar en is met de verhuizing achter gebleven. Deze was slechts 17 euro, dus ik had zo mijn twijfels moet ik bekennen. Maar goed, wat heb je aan een eigen salaris verdienen als je het niet zo nu en dan over de balk kunt smijten, dus ik dacht ik probeer het maar. Goed idee geweest! We hebben heerlijke kipreepjes gehad voor in de wraps.
Dit keer geen knoflook-yoghurtsaus erbij, maar een schaaltje lekkere guacamole. Njam!

Maandagkip

Vandaag waren Lief en ik allebei een dagje vrij, onder andere om de kittens naar de dierenarts te brengen voor hun inentingen. Ik had nog mooie plannen om wat aan de tuin te gaan doen, maar het was me gewoon te heet. In plaats daarvan heb ik lekker een stapel oude Tip's en Good Food's door zitten bladeren. Ook niet slecht!

Met dat hete weer had ik absoluut geen zin in iets zwaars, dus het is een lekkere maaltijdsalade geworden. In de salade gerookte kipfilet, stukjes peer en walnootjes, eroverheen honing-mosterddressing. Voor erbij meergranenbrooddjes met peer, blauwschimmelkaas en honing. Dit gaat heel makkelijk met afbakbroodjes: de ongebakken broodjes doormidden snijden, beleggen en bakken tot de kaas smelt danwel bruin ziet (afhankelijk van welke kaas je gebruikt). De combinatie van kaas met daar overheen gedruppeld de zoete honing is echt onweerstaanbaar. Vier broodjes was achteraf misschien wat veel voor ons tweetjes, maar toch is alles schoon op gegaan!

Vrijdagkip

De kip van deze week komt uit de vriezer van de Lidl, 20 minuutjes in de oven en klaar. Hij is te krijgen in mild en pikant, wij hebben vandaag de milde variant. Erbij natuurlijk weer een lekkere salade, dit keer babyleaf met cesardressing, pijnboompitjes en cherrytomaatjes.
Als we de kip serveren in de schaaltjes uit spanje zeggen we: kijk, vandaag eten we tapas.
Na een heerlijke sappige meloen waarvan ik de naam alweer kwijt ben.

Tagliatelle met paddestoelen in roomsaus

Ik weet niet hoe het komt maar telkens als ik een pan met pasta fotografeer lijkt er veel meer pasta op de foto te staan, en veel minder vulling dus, dan er in werkelijkheid in de pan zit... Zal wel aan mij liggen hoor.

Ik had al eerder van de week zo'n herfstig gevoel en op zich past zo'n lekker romige pasta daar prima bij. Het weer werkte vandaag ook nog eens mee, als je het zo kunt noemen. Zomers was het in ieder geval zeker niet!
Vanavond een heerlijk recept, dat wel een beetje tijd kost omdat je de cantharellen meestal nog flink moet schoonmaken. Ik maak me niet zo druk om 'dat ze vocht opzuigen als je ze met water wast' want ze komen toch in een sausje terecht. De viezerikken krijgen van mij dus gewoon een badje!

Voor 2 grote, of 3 kleine eters (wij hadden nog over)
2 middelgrote uitjes
1 teen knoflook
125 gr hamblokjes
1 bakje cantharellen
1 bakje champignons, of gemengde paddestoelen maar die waren op
wat tijm
zout en peper
2 dl slagroom

Snipper de uitjes en fruit ze met de fijngesneden knoflook zachtjes aan in wat boter. Maak ondertussen de paddestoelen schoon en snijd (scheur de cantharelen) in stukjes. Fruit ze zachtjes mee met de ui en voeg ook de hamblokjes toe. Laat lekker een tijdje op het vuur staan en roer zo nu en dan door.
Voeg de tijm toe en maak het geheel op smaak met zout en peper. Giet de room bij de paddestoelen en laat op een zacht vuurtje wat inkoken.

Kook ondertussen in een ruime pan met gezouten water de tagliatelle al dente. Schep ze met een pastaschep uit het water en zo in de saus. Als je alle tagliatelle gevangen hebt het geheel mengen en meteen serveren.

Erbij hadden wij vanavond een salade van little gem met zachte walnootdressing, een restje preikiemen en gehakte walnootjes.

Herhaling

Op sommige dagen ben ik zo blij dat ik een planning heb gemaakt voor het eten en dat ik alles ook al in huis heb. Ik heb ze alleen wel erg veel de laatste tijd, dat soort dagen. Vandaag alweer.
Ik was net bezig om mijn urendeclaratie in te vullen toen de telefoon ging. Een hele grote escalatie, logs nakijken, mail nakijken, oplossing zoeken... een uur later was ik klaar. Of nouja klaar, ik moet er morgen meteen weer aan verder, maar ik kon in ieder geval naar huis.

Thuis heb ik snel een pannetje water opgezet om de pasta te koken, en de cherrytomaatjes en brie gesneden. Klinkt bekend? De pastasalade met brie en rucola van twee weken terug is in de herhaling gegaan.
De knoflookmayonaise van Devos&Lemmers was op (helaas) dus ik heb half-half knoflooksaus en frietsaus gebruikt. Een wat minder geslaagde combo. En in alle haast was ik helemaal vergeten het water van de pasta te zouten. Schandalig! De pasta was dus een beetje te flauw naar mijn smaak.
Maar goed, ondanks alle tegenvallers was het nog steeds een lekkere salade, wat maar weer eens bewijst dat het een goed recept is.