Wat heerlijk als je na een lange dag snel je maaltje op tafel hebt staan! Lang leve de voorbereiding en de diepvries op dit soort dagen!
Al eerder had ik zakjes tomatengehaktsaus ingevroren (recept hier). De saus was dus een kwestie van ontdooien.
Misschien eens een goeie kans om te foeteren op alle nederlandse pastarecepten die beginnen met: 'kook de pasta gaar volgens de verpakking'. Niet doen!
Ten eerste BEGIN je bij een pastagerecht niet met het koken van de pasta. Welnee, dat doe je op het allerlaatst. Als iedereen al aan tafel zit, of in ieder geval de tafel al gedekt is. Mijn oma zei het altijd al: A tavola, la pasta non aspetta!
Trouwens, de pasta zelf: een goeie stelregel is neem degene met de langste kooktijd. Korter is slechter, en plakkeriger!!
Goed, stel je hebt dan je pan saus klaar staan. Lekker warm en op smaak. Dan zet je je grooooootste pan op met water tot een centimetertje of drie onder de rand. Aan de kook brengen en een flinke hoeveelheid zout erin. Er is niks erger dan pasta uit ongezouten water. En met een flinke hoeveelheid bedoel ik een lekkere opgehoopte theelepel. Ach kom op, het merendeel gaat toch weg met het kookwater.
Als het water goed borrelt de pasta erin, en op hoog vuur het geheel weer aan de kook brengen. Even uitvinden op welke stand op jouw fornuis een volle pan water aan de kook BLIJFT en dan weet je dat voor de volgende keer. Je kookt pasta absoluut niet gaar volgens de verpakking maar naar eigen smaak. Gewoon met een vork een sliertje eruit vissen en met je nagel een stukje afbreken. Na een aantal keer kun je al voelen hoe ver de pasta is, maar je kunt het stukje natuurlijk altijd opeten als ultieme test.
Je moet zorgen dat je een grote mok water bij de hand hebt, want als de pasta goed is naar je zin gaat onmiddelijk het vuur uit en het koude water de pan in. Hierdoor koelt je kookwater net genoeg af om het kookproces te stoppen maar de pasta koelt niet te ver af.
Kleine hoeveelheden pasta kun je heel makkelijk met een pastaschep/vork/dinges uit het water overscheppen in de pan met warme saus. Even doorscheppen en niks geen last van plakken.
Over plakken gesproken, dat van die olijfolie in het kookwater is echt een fabeltje. Wat dacht je zelf dan, de olie drijft bovenop en de pasta ligt onderin...
Maar goed, pan (of schaal) pasta-met-saus meteen naar de tafel, lekkere salade erbij en klaar!
En Cara weer van haar preekstoel af...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Dat is grappig. Lees ik toch nog wat interessants over het koken van pasta. Dacht dat ik alles al wel een keer gehad had...
Nu was het de tip van de mok met koud water.
Dank je!
Jahoee, heb ik toch niet voor niks op mijn preekstoel gestaan.
Een reactie posten