Diepvriesvoorraad

Heerlijk toch, je eigen bijna-klaar-maaltijden in de diepvries hebben liggen.
Wij zijn maar met zijn tweetjes. Als je, net als ik, graag met verse groente kookt levert dat vaak een hoop restgroen op. Veel zaken die goed kunnen worden ingevroren maak ik dan ook in grotere hoeveelheden. Met een beetje extra werk de ene keer heb je een week later een luie avond. Jahoe!
Ook nu ik herstellende ben is het fijn om die voorraad te hebben liggen. Betekent wel echter dat er weinig te posten valt qua recepten.

Makkelijk in te vriezen gerechten of onderdelen:
- saus voor spaghetti
- gekruide groenten/vlees voor bami
- gehaktballetjes
- allerlei soepen
- chili con carne
- vulling voor burritos
- pizzadeeg, tomatensaus voor de topping
- quices

Het is ruimtebesparend om voor bijvoorbeeld de spaghetti alleen de saus in te vriezen. Dat ontdooit sneller en de saus kent nauwelijks kwaliteitsverlies. Dit in tegenstelling tot de pasta, die moet je gewoon vers en al dente koken. En ach, die tien minuutjes... Het zelfde geldt voor de bami.
Iets als soep of chili neemt meer ruimte in beslag. Maar zeker voor een pan soep geldt vaak dat ik daar het een en ander aan groentes doorheen wil hakselen en dat levert nou eenmaal een flinke pan op. Een paar bakjes in de diepvries dus maar weer.

Carnavalssoep

Nu Lief klaar is met zijn cursus eten we op donderdag weer gezellig samen. Een goed moment om mijn we-moeten-eens-wat-vaker-soep-eten-voornemen weer nieuw leven in te blazen.
In het boekje 'Spannende Soepen' van het Zuivelbureau staan er een aantal die me erg lekker lijken. Eerder maakte ik uit dit boekje ook al Londonderrysoep, een van de favorieten van Lief.
Al bladerend door het boekje zag ik een bekende uit het verleden voorbij komen. In mijn Wageningse studententijd was Carnavalssoep een van de favorieten van een huisgenoot van me. Grappig om dat via zo'n omweg weer tegen te komen, en daarom ook meteen een goede kandidaat voor Soep-Donderdag.

Volgens het officiele recept:
Een rode, gele en groene paprika
2 bosjes lente-uitjes
2 aardappelen
50 gr boter
50 gr bloem
2 tl kerriepoeder
2 l vleesbouillon
2 blikjes cocktailworstjes
1/8 l creme fraiche

Ik heb de hoeveelheden gehalveerd en omdat ik de creme fraiche vergeten was heb ik een deel van de bouillon vervangen door volle melk.
De aardappeltjes, het wit van de lente-uitjes en de paprika's fijn snipperen en even aanfruiten in de boter. De bloem en kerrie erdoor roeren en even laten pruttelen. Dan in scheuten de bouillon (en in mijn geval melk) erdoorheen. De cocktailworstjes erdoor roeren en even goed mee laten warmen. Dan de creme fraiche en het in ringetjes gesneden groen van de lente-uitjes.
Overigens mag de hoeveelheid kerrie wel wat opgevoerd, maar dat is volgens mij ook afhankelijk van hoe pittig je kerrie precies is.

Ik moet eerlijk bekennen dat Lief niet zo gecharmeerd was van de soep. Hij vond de blokjes aardappel een onplezierig mondgevoel geven en heeft uiteindelijk voornamelijk de worstjes uit zijn soep gevist. Gelukkig hadden we ook broodjes erbij, dus hij is nog net niet verhongerd.

Ijswafeltjes

Met mijn nog-net-uit-de-klauwen-van-een-ander-geredde wafelijzer heb ik vanavond wafelhoorntjes gebakken. Wooooho ik heb een nieuwe hobby! Erg leuk om te doen.
Het recept is natuurlijk voor bijna niemand interessant, maar bij deze, voor het nageslacht:
125 gr suiker
1 ei
60 gr gesmolten boter
140-150 ml warm water
125 gr bloem

De suiker, boter, water en het ei door elkaar roeren. Dan de bloem er in delen doorheen kloppen. Het deeg moet goed vloeibaar zijn, anders worden de wafels te dik en zijn ze niet goed op te rollen. Na de eerste heb ik nog een scheut extra water in het beslag gedaan (ik was begonnen met 125 ml) en toen ging het een stuk beter.
Uit Amerika heb ik een setje RVS 'cup'-maatjes meegebracht. De 1/4 cup is een handig maatlepeltje. Net niet helemaal vol levert deze de perfecte wafel op, en met de platte bodem van het maatje kan het deeg makkelijk over de bakplaat verdeeld worden.
Een paar minuutjes bakken tot het koekje een mooie goudbruine kleur heeft. Ik gebruikte een schone theedoek en het bijgeleverde kegelvormige hulpstuk om er mooie ijshoorntjes van te rollen.
Het resultaat heeft ons goed mogen smaken! Door het ontbreken van overheersende smaakstoffen komt een goede boter echt tot zijn recht. Dit recept levert minstens 12 hoorntjes op. Ik heb de ene helft gisteren gebakken, en de rest van het beslag bewaard voor vandaag. Dat ging prima.

Nu nog eens kijken wat 'the next step' in wafeldesign is. Draperen over een omgekeerd kommetje levert waarschijnlijk wel mooie wafel-bakjes op. Zou ik een recept kunnen vinden voor kaaswafeltjes? Misschien een kaaswafelbakje met salade serveren bij een etentje?

Ropa Vieja

Een van de eerste keren dat Lief en ik uit eten gingen zaten wij bij een klein mexicaans restaurantje, waar wij genoten van frozen margherita's en Ropa Vieja.
Na wat speurwerk op het internet leerde ik dat 'het' recept niet bestaat. Ropa Vieja is een gerecht voor 'restverwerking' dat waarschijnlijk ontstaan is op de Canarische eilanden en door de handelsvaart is meegenomen naar Midden- en Zuid-Amerika. Ieder land kent wel zijn eigen variaties, maar dit is wat wij lekker vinden:

Voor 4 personen:
2 sukadelapjes of ander stoofvlees, gestoofd tot het vlees in draadjes uit elkaar valt
2 blikken tomatenblokjes
2 tenen knoflook
1 rode of groene peper
1 flinke ui
3 paprika's

In mijn geval waren de sukadelapjes al bijna gaar gestoofd, waarna ik de helft apart had genomen voor dit gerecht en de andere helft al zaterdag heb geserveerd.
De lapjes voor vandaag heb ik alvast wat verkruimeld tussen mijn vingers (vette stukjes eruit gevist) en daarna nog een tijdje laten stoven met de ui, tomaat, rode peper en knoflook. De paprika's fijnsnijden en nog even meestoven met het vlees. Even licht binden als het nog erg 'nat' is (is afhankelijk van je blik tomaten).

Wil je het op de Canarische manier bereiden, dan gaan er nog kikererwten doorheen. Lief is niet gek op die beige balletjes, dus vandaar dat ik het op bovenstaande manier doe. Erg lekker met rijst. Helaas hadden we honger en ontbreekt de foto.

Broodjes visstick

Na de gewijzigde plannen van gisteren hebben we wat geschoven in het geplande weekmenu. De spaghetti is van het menu geschrapt (de saus zit nog in de diepvries, de sla moest nog gekocht worden) en de rest is enigszins gerangschikt. Op het menu voor vandaag uiteindelijk lekkere broodjes visstick met komkommersalade.

Ik moest na het werk nog even naar de lokale Duitse prijsvechter. Niet alleen voor de kadetjes voor de broodjes visstick, maar ik hoopte stiekem ook nog een ijswafel-ijzer te vinden. Deze waren sinds maandag in het tijdelijke assortiment en mijn plan was dan ook om maandag meteen na het werk even langs te sjezen. Helaas liep het allemaal een beetje anders maandag, maar vandaag heb ik dus toch nog maar even gekeken. En ja hoor, na even zoeken zag ik nog één doosje staan. Ik had het doosje nog niet goed en wel in mijn handen toen ik een dame achter mij aan een medewerker vragen of er nog wafelijzers waren. Haha! Net op tijd!
Morgen meer op het wafel-vlak..

Dan voor vanavond: de broodjes visstick. Eigenlijk heel makkelijk en niet eens receptwaardig, maar vanwege nostalgische redenen voor mij een geliefd maaltje.

Voor 2 personen:
5 kadetjes (3 voor hem en 2 voor haar... of eerlijk delen?)
1 komkommer
evt 1 ui
pakje vissticks
ravigottesaus

De broodjes besmeren met de ravigottesaus, dan beleggen met plakjes komkommer, twee vissticks en evt. wat uienringen. De resterende komkommer in dunne plakjes snijden (mandolineschaaf!) en aanmaken met wat olie en azijn.
Grote hap nemen en de ravigottesaus langs je kin voelen druipen ;-)
Simpel, snel, goedkoop en er kan geen visburger van de MacDonalds tegenop.

Gewijzigde plannen

Ach, hoe vaak heb ik het al niet gedaan. Mooie plannen gemaakt, nog een paar kleine (verse) boodschapjes op het lijstje maar verder alles in huis... En hoppa, het leven gooit weer eens roet in het eten. In plaats van de laatste boodschapjes te doen moest ik met spoed mijn zieke Lief gaan ophalen. Het zit hem niet mee dit jaar...
Toen we dan eindelijk thuis waren hebben we de lokale kebapzaak maar weer eens met een bezoekje vereerd. Gezond koken kan morgen wel weer.

Kip in paprikasaus

Soms leveren improviseersessies de leukste resultaten op. Zo ook vandaag. Met een vette knipoog naar de beroemde Stroganoffsaus maakte ik het volgende gerechtje.

Voor 2 personen:
2 kipfilets
paprikapoeder
1 flinke ui
3 niet al te grote paprika's, of 2 flinke.
ca 2 dl bouillon
2 el tomatenpuree
2 el creme fraice
wat sausbinder
scheut sherry

Snijd de kipfilet in (niet te kleine) stukken. Kruid ze met zout, flink wat peper en wat paprikapoeder. Bak ze rondom lichtbruin in wat boter. Schep ze uit de pan en bewaar ze apart.
Bak in het achtergebleven vet de gesnipperde ui glazig, voeg dan de in grove stukken gesneden paprika toe. Overgiet het geheel met de bouillon en roer de tomatenpuree en creme fraice er doorheen.
Laat het geheel een half uurtje zacht pruttelen zodat de paprika's lekker zacht en zoet worden. Intussen dikt de saus al wat in. Maak hem verder op de gewenste dikte met wat sausbinder, roer de kipfilet-stukjes er weer doorheen en warm het geheel even goed door. Op het laatst de scheut sherry er doorheen.

Dit zal zeker ook goed combineren met rijst, maar wij hadden er vanavond aardappelbolletjes bij.

Daar gaat de planning, en Sukadelapjes to the rescue

Zoals ik gisteren al schreef had ik het allemaal zo mooi gepland. Ik had een grote zak paprika's gehaald bij de groenteboer (meer dan een kilo, voor 2 euro. Koopje!) en daar allerlei lekkers mee bedacht. Onder andere een rijstsalade. Vrolijk meldde ik dit heugelijke nieuws aan Lief, die meteen de kont tegen de krib gooide en meldde niets te zien in koude rijst. Daar sta je dan met je planning.

Gelukkig had ik toen de (voor zondag geplande) sukadelapjes al opstaan. Logische oplossing was dus om iets later te gaan eten en ons te goed te doen aan de sukadelapjes. De tweede helft van de lapjes gebruiken we overigens later deze week nog voor Ropa Vieja, een 'zomerse' manier om stoofvlees te eten.

Dat hele geschuif leverde voor vandaag natuurlijk een gat op in de planning. Na een duik in de diepvries kwam ik weer boven met een paar kipfilets. In combinatie met de paprika's moet daar best wel wat lekkers van te maken zijn...

Blogdoelstelling

De reden dat ik ooit met dit blog ben begonnen is puur egoistisch. Of eigenlijk waren het redenen. Ik was op dat moment werkeloos (in between jobs...) en dus was het 'customisen' van het blog een leuk tijdverdrijf. Ik heb niet zo zeer mijn eventuele lezers op het oog gehad, want er zijn in mijn ogen wel leukere en heel wat meer culinair verantwoordde sites te vinden. En voor mensen die van makkelijk en snel houden gebruik ik waarschijnlijk niet genoeg pakjes en kant-en-klaar.
Nee, ik ben vooral begonnen omdat ik altijd nieuwe dingen wil proberen en dan naderhand niet meer weet wat ik ook al weer gemaakt had en hoe lekker het was.
Ik vind het leuk om voor mezelf bij te houden wat ik gemaakt heb, zodat ik op momenten van minder inspiratie kan teruggrijpen op beproefde recepten. Nu het blog een tijdje heeft stilgelegen zijn er een heel aantal recepten die ik sinds ik ze hier postte niet meer gemaakt heb. Al bladerend door mijn eigen verleden kreeg ik er meteen weer trek in. Met als resultaat dat de afgelopen week bestond uit vooral 'oude bekenden', soms met een kleine variatie. Jammergenoeg is dat blogtechnisch gezien natuurlijk niet interessant om hier te melden. Voor mezelf is het echter wel het bewijs dat het bloggen werkt. Voor mij dus nooit meer lekkere recepten die in de vergetelheid verdwijnen!

Gelukkig is de komende week qua nieuwe recepten een stuk beter gepland. Er staan maar liefst VIJF gerechten op de planning die nog nooit geblogd zijn hier. Is dat geen leuk vooruitzicht?

Overigens, de oude bekenden die afgelopen week in de herhaling zijn geweest:
Londonderrysoep, inclusief tosti's.
Pastasalade met brie (had ik eerder deze week al gemeld)
Tagliatelle met spinaziesaus. Hee dat is een nieuwe, nog nooit over geblogd! Schande! Binnenkort maar eens goedmaken.
Gehaktballetjes, dit keer gewoon met jus.
Donderdag voor mezelf (lief op cursus) met het restant spinaziesaus nog een keer spinazieflapjes gemaakt (zonder de feta, dat was een misser)
Gisteren naturlijk zoals altijd weer kip met salade, wederom vleugeltjes want die waren in de aanbieding.

Pastasalade met brie

Warm en benauwd weer, dan is een lekkere salade niet slecht. Ik heb het recept voor pastasalade met brie nog eens uit de kast getrokken. Dit keer niet met rucola, maar een extra grote bak veldsla. De pasta heb ik verminderd naar 100 gram farfalle. Wat meer salade en wat minder pasta-salade dus. In het kader van gezond en zo.